به نقل از «خبرآنلاین»

احسان شریعتی: دانشگاه، این روزها، صحنه حوادث تراژیک و تکان دهنده‌ای است/ فراستخواه: «زن، زندگی، آزادی» از وجدان عمومی جامعه برجهیده است

تاریخ انتشار: ۲۶ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۶۳۵۴۶۱

دوازدهمین نشست از سلسله نشست های مؤسسه همکاری های میان رشته ای با موضوع «در مواجهه با بحران کنونی دانشگاه»، برگزار شد و احسان شریعیتی، مقصود فراستخواه و فرشته طوسی در این نشست به مطالبه استقلال دانشگاه و تأثیر دانشگاه در صفات جمعیتی و جامعه شناختی ایران پرداختند.

احسان شریعتی در این نشست با اشاره به زیر سؤال بردن قانون استقلال دانشگاه در سال ۱۳۳۲ و دخالت حکومت وقت در تعیین رؤسای دانشگاه ها، گفت: مسأله استقلال دانشگاه پیش از انقلاب همواره مطرح بوده و پس از انقلاب هم از انقلاب فرهنگی سال ۵۹ مسأله تعطیلی دو ساله دانشگاه و اخراج و تسویه صدها استاد و دانشجو مطرح می شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در سال ۸۸ باز حمله به کوی دانشگاه را می بینیم و باز مسأله ورود نیروهای امنیتی، انتظامی و لباس شخصی به دانشگاه مطرح می شود که به رغم قانون مصوب سال ۷۹ است.

این فعال سیاسی اصلاح طلب افزود: سال ۸۸ من خودم در دانشگاه تهران تدریس می کردم و شاهد مداخله های از بیرون بودیم و درگیری هایی که در سطح دانشگاه پیش آمد. در جریان جنبش اعتراضی اخیر، باز دانشگاه این روزها صحنه حوادث تراژیک و تکان دهنده ای هست و باز شاهد دخالت نیروهای نظامی، شبه نظامی و شخصی برون دانشگاهی در دانشگاه هستیم؛ و بازداشت دانشجویان و همچنین اخراج برخی از اساتید در ماه ها و سال های گذشته باز دخالت نیروی سیاسی و نظامی و همچنین نهادهای عقیدتی و فرهنگی برون دانشگاهی مثل حوزه را می بینیم که به لحاظ فرهنگی هم در دانشگاه دخالت می کنند.

وی با اشاره به اینکه مطالبه «استقلال دانشگاه» دوباره به مسأله روز تبدیل شده است، اظهار داشت: وقتی از دانشگاه صحبت می کنیم یعنی با جهان کوچکی از علم و عالم مواجه هستیم که گویی روی خودش می چرخد؛ یک مجموعه واحدی را تشکیل می دهد که باید مستقل باشد. لذا این ساختار مستقل که حیثیت فرهنگی، علمی و آگاهی بخش یک جامعه را می سازد، با یک آزادی و استقلال مواجه هستیم که در حوزه های دیگر سراغ نداریم؛ بنابر این دانشگاه نهادی است که در آنجا باید علم و اندیشه در کمال آزادی آموزش داده شود.

شریعتی: استقلال دانشگاه یعنی حق تعیین سرنوشتش را داشته باشد

شریعتی تأکید کرد: استقلال دانشگاه یعنی خود مختاری به معنای کانتی که باید قانون خاص خود و حق تعیین سرنوشت داشته باشد. ترجمانش در سطح اداری و سیاسی این است که اداره دانشگاه باید به خودش واگذار شود؛ این مطالبه پیش از انقلاب و پس از انقلاب همواره مطرح بوده و نظام ها و قدرت های سیاسی گاهی در مقابلش انعطافی نشان داده اند و یا به آن تهاجم و محدودش کرده اند. به معنای اینکه از نظر مدیریت، انتخاب ریاست دانشگاه و دانشکده ها باید به خود دانشگاه واگذار شود؛ از نظر بودجه و وابستگی نهادین به وزارت ها، باید مستقل باشد و نهادهای نظارتی بیرونی حق دخالت در امور دانشگاه ها را نداشته باشند.

وی یادآور شد: در حرکت اخیر علاوه بر زنان و جوانان که در واقع نیروی کنشگر فعالش هستند، نیروی دانشجو به عنوان یک واسطه، هادی و می شود گفت تا حدودی عنصر آگاهی بخش این جنبش جوانان عمل می کند و واسطی بین جوانانی که می خواهند از نو همه مفاهیم و ارزش ها بازتعریف شود. ما الآن در کشور شاهد مشابه جنبش های دانشجویی ۱۹۶۸ در اروپا هستیم که در برابر تابوها، تحمیل ها و ارزش های سنتی پیدا شد و بنابر این جنبش اعتراضی اخیر یک بعد فرهنگی دارد که دانشجویان می توانند نقش بسیار مهمی داشته باشند.

مقصود فراستخواه: جامعه ما در این سه دهه درگیر دوگانه پر خطری شده که تضاد شکل با محتوا است

مقصود فراستخواه نیز در این نشست با تأکید بر اینکه «من هم حقیقتا ذهن و جانم پریشان است»، گفت: این روزها و شب ها همه مضطرب هستیم برای دانشجویانی که در این جنبش اعتراضی گرفتار شده اند، برای روزنامه نگاران در بند، برای همه مشکلات شهروندان ایرانی از جمله دانشجویان و استادان، برای رویه های قضایی، خصوصا این اعدام ها، جان های نگران، خانواده ها و پدران و مادران و همسران و فرزندان مضطرب، نمی توانم اینها را نادیده بگیرم.

این استاد جامعه شناسی با بیان اینکه بحران دانشگاه شراره ای از یک بحران بزرگتر هست و آن بحران ساختاری در جامعه کنونی ما است، تصریح کرد: فرض من این است که برای درک بهتر ابعاد پیچیده مسأله ایران باید تغییرات در جامعه ایران را با دقت بیشتر پیگیری کنیم. از جمله این تغییرات، «تحول در صفات جمعیتی» و این یکی از خصیصه های دموکراتیک ایران در طول دو سه دهه گذشته است. مثلا وقتی به گزارش سال ۱۹۷۸ یونسکو مراجعه کنید، شاخص میانگین سال های تحصیل میانسالان ایران ۲.۶ است اما اکنون این شاخص ۱۰ سال شده که به نظر بنده رشد خیلی بزرگی است.

وی افزود: شاخص توسعه انسانی ما، اگر ۷۴۵ هزارم در نظر بگیریم، نرخ رشد بسیار بالاتر از متوسط دنیا داشته است. یعنی جامعه ای است که می خواهد زندگی کند و «زن، زندگی، آزادی» واقعا از وجدان عمومی جامعه از لحظه فوت مهسا امینی مثل بارقه ای برجهیده و همین طوری مطرح نشده است. بر مبنای داده های گزارش بانک جهانی و تحلیل هایی که مبتنی بر این گزارش ها انجام گرفته، طی چهار دهه ۱۳۶۰ تا ۱۳۹۸ سرمایه انسانی در ایران از ۱۳ صدم به ۵۹ صدم رسیده که خیلی رشد قابل توجهی است. جامعه الآن ما ۱۴ میلیون جمعیت انباشته تحصیل کرده دارد و من اسم آن را «دانشگاهی شدن جامعه» گذاشته ام؛ هرچند که دانشگاه ما اجتماعی نشده، ولی اجتماع ما در صفات جمعیتی دانشگاهی شده است.

فراستخواه تأکید کرد: آموزش دانشگاهی و به کلی در دانشگاه بودن، به عنوان یک باشگاه اجتماعی، نهاد آکادمیک، میدان مبادله سرمایه های نمادین فرهنگی و موقعیتی از فهم هویت جدید، در ایران یک جریان اصلی است و ما را به آینده پرتاب می کند. دانشگاه یک موجودیت اجتماعی است و سرمایه هایی در میدان اجتماعی گسیل می کند، تنش هایی ایجاد می کند و رویاهایی تولید می کند و خواسته ها و عادت واره ها و داشته ها و سرمایه هایی ایجاد می کند. طبق همه پیمایش ها، ایرانیان به علم ارزش قائل هستند و حدود ۸۶ درصد از پاسخگویان پیمایش های ما نقش علم را برای جامعه ایران مهم دانسته اند.

وی با اشاره به اینکه دانشجویان به ارزش های آزادی و عدالت نگرش مثبت تری دارند، گفت: پیمایش ها نشان می دهد که تحصیل کردگان دانشگاه از یک سو به هنجار «صداقت» اهمیت می دهند و از سوی دیگر اعتماد متفاوتی نسبت به دیگران دارند که این هنجار توسط نهادهای رسمی رعایت شود. تحصیل کردگان دانشگاهی بیشتر می خواهند قانون رعایت شود ولی احساس می کنند که نمی شود. تحصیل کردگان دانشگاهی بیشتر به برابری جنسیتی گرایش دارند و بیشتر روحیه جمع گرایی در آنها دیده می شود.

این استاد جامعه شناسی اظهار داشت: متأسفانه پژوهش ها در ایران دولتی شده و برای همین هم اعتبار آن افت پیدا می کند، ولی به هر حال، بر اساس آمارهایی که داریم بزرگسالان ایرانی به طور متوسط نیم ساعت از شبانه روز را برای آموزش و یادگیری اختصاص می دهند ولی ۲ ساعت صرف رسانه می کنند؛ این نشان دهنده خصیصه ارتباطی جمعیت ما است و هرچه رسانه تغییر پیدا می کند این خصیصه جمعیتی ما ویژگی تازه پیدا می کند. مثلا مردمی که ۲۰ سال پیش اصلا اینترنت را تجربه نکرده بودند، الآن بالغ بر ۸۰ درصدشان به صورت روزانه از اینترنت استفاده می کنند و به طور فزاینده ای می خواهند از شبکه های موبایلی استفاده کنند و عضو کانال های مختلف هستند. این تکنولوژی و فناوری اطلاعات که مردم با این میل گسترده می خواهند استفاده کنند، یک ابزار ساده نیست و ارزش ها، نگاه ها و عادت ها، مدل های ذهنی و تخیل جمعی ما را دگرگون می کند. به همین دلیل، جنبش های اعتراضی اخیر جنبش شبکه های موبایلی است.

وی افزود: بر اساس این ویژگی ها، خصیصه های دموکراتیک ما عوض می شود. مثلا جامعه تحرک اجتماعی بیشتری می خواهد و رویاهای متفاوتی دارد. این تغییرات اجتماعی یکی از ویژگی های دموکراتیک ایران است. در طول قرن ۱۳ ما فقط هزار نفر ایرانی داشته ایم که مهاجرت کرده اند اما همین هزار نفر یکی از مهمترین عاملان تحولات پیش از مشروطه بودند و ساختار حکومت در ایران عوض شد. این آمار در قرن ۱۴ به بیش از ۱۰ میلیون نفر رسیده است و شاید بیش از ۱۳ میلیون نفر ایرانیانی داریم که در خارج هستند و بخش بزرگی از آنها تحصیلات دانشگاهی دارند.

فراستخواه تأکید کرد: جامعه ما در این سه دهه درگیر دوگانه پر خطری شده که تضاد شکل با محتوا است. یعنی شکل ساختاری این جامعه با محتوای بزرگی از این جامعه که یک محتوای فرهنگی، اجتماعی و ارتباطی است، در ستیز هستند. یعنی مثلا جامعه ای که ساختارهای روستایی دارد ولی محتوای شهری می خواهد، یا دارد و یا دنبال می کند. سیستم هم با زیست جهان یک نوع ناهمزمانی دارد. شما در نظر بگیرید ملتی که ۱۴ میلیون نفر تحصیل کرده دارد، رتبه ما در کامیابی ملت ها از ۱۶۷ کشوری که داده های آنها هست، ۱۲۳ است؛ در حالی که رتبه ما در آموزش ۷۵ است، در آزادی های شخصی رتبه ۱۶۵ را داریم.

بحران کل جامعه به دانشگاه منتقل شده و دانشگاه حامل این بار سنگین تاریخی است

وی گفت: جامعه ای شده ایم که سرمایه های اقتصادی ما روز به روز در کاهش است، نابرابری های وحشتناک، رانت ها، فساد، انواع سودجویی ها، مردم در وضعیت اضمحلال، جیب ها خالی، قدرت خرید مدام پایین، ارزش پول ملی در تنزل، سرمایه اجتماعی در حال فرسایش و درست برعکس سرمایه فرهنگی جامعه مدام بالا می رود؛ سطح تحصیلات، نوشته ها، هنر، آثار، گالری ها، فکرها و ارتباطات در سطح بالا است. ملتی این صفات جمعیتی را از خودش بروز داده و می خواهد به بلوغی برسد، بحران بلوغ از خودش نشان می دهد، و جنبش اعتراضی می شود. یعنی بحران کل جامعه به دانشگاه منتقل شده و دانشگاه حامل این بار سنگین تاریخی است و راهش تنها اصلاحات اساسی ساختاری است. ما باید به امر اجتماعی و بلوغ فرهنگی جامعه توجه بیشتری کنیم؛ به امر سیاسی چنان خیره نشویم که امر اجتماعی را نبینیم.

فرشته طوسی: «رنج دانشجو» در این بازنمایی ها اهمیت دست چندم دارد

فرشته طوسی نیز در این نشست گفت: صحبتم را به یاد ده ها دانشجویی شروع می کنم که در حال حاضر در بازداشت هستند؛ شاید نام بردن از همه آنها وقت زیادی بطلبد اما قاعدتا نمی توانیم به سادگی از کنار این دانشجویان بازداشتی بگذریم که یک سری از آنها احکام طویل المدت گرفته اند؛ از دانشجویان ستاره دار، بچه های تعلیقی، ممنوع الورودهایی که در تمام دانشگاه ها حضور دارند و متأسفانه این ترم نتوانسته اند سر کلاس هایشان حاضر شوند. فکر می کنم بدون توجه به این بچه ها نمی شود از شرایط فعلی دانشگاه و جنبش دانشجویی حرف زد.

این فعال دانشجویی سابق افزود: به نظر می رسد زمانی که جنبش دانشجویی دست به حرکات اعتراضی بزند در رسانه ها بازنمایی می شود اما زمانی که دچار هزینه های گزاف می شوند، دانشجویان بیش از همه تنها می مانند و حتی زندانی های دانشجویی کمتر مورد توجه قرار می گیرند و بیشتر کنش های اعتراضی آنها در سطح دانشگاه پخش می شود و مورد توجه قرار می گیرد اما تا به بحث هزینه ها می رسد، انگار توقفی صورت می گیرد و رسانه یک سکوت تعمدی دارند. مخصوصا در اوایلی که جنبش «زن، زندگی، آزادی» پدیدار شده بود، خیلی می توانستیم این را مشاهده کنیم و به نظر من هنوز هم این اتفاق دارد می افتد.

وی تأکید کرد: انگار دانشجو زمانی به رسمیت شناخته می شود که به جلوی صف مقاومت رانده شود و توقعی که به صورت عموم از این دانشجو می رود این است که اگر دست به کنش رادیکال نزند، دیده نمی شود، به رسمیت شناخته نمی شود و به تبع آن تصاویری از آن جایی بازنمایی نمی شود. انگار به یک امر بدیهی تبدیل شده که دانشجو باید کنشگری کند و هزینه بدهد. البته به معنی این نیست که من با دانشگاه غیر سیاسی موافق هستم؛ باید امر سیاسی در دانشگاه حضور داشته باشد. منظورم این است که متأسفانه امر بدیهی تلقی شده که اگر دانشجو کنش رادیکال انجام ندهد انگار از صحنه هم حذف شده است.

طوسی یادآور شد: مسیری که این مدت خیلی دانشجویان طی کرده اند به خاطر این است که در حال آزمون و خطا هستند و تجربه سیاسی او کمتر است و آسیب های بیشتری هم قرار است ببیند. اما انگار «رنج دانشجو» در این بازنمایی ها اهمیت دست چندم دارد و به نظر می رسد چیزی که اهمیت دارد رنج واقعی و عینی نیست که این دانشجو دارد متحمل می شود؛ در حین اینکه دارد مقاومت می کند.

وی افزود: البته که به نظر من این منطق درون کلیت اعتراضات هم حاکم است و انگار مردم زمانی توسط رسانه ها بازنمایی می شوند که فقط به صورت رادیکال بتوانند در خیابان حضور داشته باشند. این روزها در شبکه های اجتماعی ملاحظه می کنیم که خیلی از مردم تخطئه شده اند که چرا مثل گذشته در خیابان حضور ندارند. یعنی مردم هم زمانی دیده می شوند که در میدان عمل به صورت مشخص حاضر باشند و آن وقت است که برای همگان بازشناسی می شوند.

بیشتر بخوانید:

انتقاد تند انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه ها از آیین‌نامه انضباطی ابلاغی / وارد حوزه جرم‌انگاری شده اند / کمترین حقوقی برای دانشجویان، قائل نشده‌اند

بیانیه انتقادی خانواده دانشجویان بازداشتی: اراده‌ای در کمک به فرزندانمان ندیده‌ایم

این عکس تلخ در تاریخ ایران ثبت خواهد شد / نبرد نابرابر با دوپینگ «مصونیت آهنین»

تذکری به خدا ندارید؟ / واکنش به «گریه ۱۰ دانشجو بابت حضور دختران و پسران در سلف سرویس دانشگاه شریف»

رئیس بسیج اساتید: حتی استادان انقلابی هم حاضر نیستند درباره وقایع اخیر روشنگری کنند

بسیج دانشجویی به وزیر علوم نامه زد / با رئیس دانشگاه شریف برخورد کنید / او با دانشجویان و اساتید برخورد نمی‌کند

۲۱۲۲۰

کد خبر 1708034

منبع: خبرآنلاین

کلیدواژه: تجمعات اعتراضی اغتشاش ناآرامی زنان دانشگاه استقلال دانشگاه جنبش اعتراضی دانشگاه ها جامعه ای شده اند ارزش ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۶۳۵۴۶۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نسل زد آمریکا علیه پدران اوانجلیست

تحولات و اعتراضات این روزهای دانشگاه‌های آمریکا، همه رسانه‌ها را به گونه‌ای تحت تاثیر قرار داده است. سلسله اعتراضات دانشجویان که کمتر از جامعه آمریکا انتظار می‌رفت، حالا به زد و خورد بین معترضان و پلیس ایالات متحده کشیده شده است. ایالات‌متحده که همواره خود را ملزم به پشتیبانی از رژیم صهیونیستی می‌دانسته - پشتیبانی افراطی که بدون آمریکا، اسرائیلی وجود نداشت - در سطح نخبگانش دچار یک تضاد عجیب و عمیق با سیاستمداران و دولتمردانش شده است. 

به گزارش ایسنا، متن پیش رو گفت‌وگوی «وطن امروز» با مجتبی صمدی درباره اعتراضات دانشجویی ضدصهیونیستی در ایالات متحده است که در ادامه می‌توانید بخوانید: ماجرا از تحصن و تظاهرات دانشجویان در برخی دانشگاه‌های مطرح آمریکا نظیر دانشگاه کلمبیای نیویورک شروع شد و با دخالت پلیس به سرعت به سمت یک بحران پیش رفت. این تجمع‌ها به صورت زنجیره‌ای دانشجویان دیگر دانشگاه‌ها مثل آستین تگزاس، هاروارد، سیاتل، برکلی، اموری جورجیا و... را نیز تحت تاثیر قرار داد و آنها را وارد صحنه اعتراضات کرد. حالا شعارها علیه اسرائیل و پایان دادن به جنگ در غزه به یک جنبش سراسری در آمریکا تبدیل شده است اما سرکوب‌ها گسترده است و اگر پلیس در میدان نتواند بر دانشجویان غلبه کند، رسانه‌های آمریکایی وارد عرصه می‌شوند؛ چنانکه یکی از کارشناسان شبکه فاکس‌نیوز می‌گفت: «شعار آزادی فلسطین از نهر تا بحر همان شعاری است که حزب‌الله لبنان و کشورهایی چون ایران آن را سر می‌دهند».

کار به جایی رسید که نتانیاهو هم نسبت به این اعتراضات ادامه‌دار که به‌رغم هجوم وحشیانه پلیس آمریکا همچنان با قدرت ادامه دارد، بشدت انتقاد کرد و از دولت آمریکا خواست این حرکات به زعم او «یهودستیزانه» را سرکوب کند. در این میان جواب دانشجوها با باتوم و گاز اشک‌آور داده می‌شود. استقرار تک‌تیراندازها روی بام ساختمان برخی از این دانشگاه‌ها و البته دستگیری اساتیدی که با دانشجوها همراهی می‌کردند، از صحنه‌های تکان‌دهنده‌ای بود که در روزهای اخیر در اعتراضات دانشجویان آمریکا مشاهده شد؛ تا آنجا که اساتید فلسفه غرب، یعنی همان‌هایی که مفاهیم حقوق بشر، دموکراسی و آزادی موجود در این فلسفه را تدریس می‌کردند نیز جزو دستگیرشدگان قرار گرفتند! جالب آنکه این دانشجوها در شرایطی سرکوب می‌شوند که خواستار براندازی نیستند و علیه حکومت مستقر دست به شورش نزده‌اند، بلکه نسبت به نسل‌کشی مردم فلسطین در حال اعتراض هستند. حضور نظامی‌ها در دانشگاه‌ها و فشار بر اساتید برای استعفا از جمله جلوه‌هایی است که پس از عملیات توفان الاقصی شاهد آن هستیم. پیش از این مساله سرکوب دانشجوها از طریق نرم و ممنوعیت‌های اجتماعی پیگیری می‌شد اما این روزها وضعیت در آمریکا متفاوت شده و یادآور روزهای جنگ ویتنام است. 

برای درک این شرایط با مجتبی صمدی، پژوهشگر حوزه فرهنگ و جامعه آمریکایی به گفت‌وگو نشستیم که طی آن وی به تشریح شرایط اجتماعی - سیاسی ایالات متحده پرداخت. 

صمدی درباره ریشه‌های اعتراضات شکل گرفته در دانشگاه‌های آمریکا گفت: اتفاقی که شاهد هستیم در ۲ بعد کلی قابل بررسی است؛ یکی حمایت ساختار سیاسی آمریکا از اسرائیل که یک مساله مهم است و از گذشته تاکنون شاهد آن هستیم. در اینجا ما شاهدیم افکار و تفکرات مذهبی و به نوعی تفکر فرقه‌گرایانه‌ای که در آمریکا وجود دارد، با تفکرات صهیونیسم پیونده خورده است. در دوران کارتر هم شاهد چنین رویکردی بودیم اما با روی کار آمدن جورج بوش پدر، این پیوند ناگسستنی در حوزه مذهب و سیاست به وجود آمد و یک جور الهیات سیاسی و یک حزب سیاسی - مذهبی پررنگی را در آمریکا پدید آورد. 

وی افزود: نسلی که الان در ساختار سیاسی حاکمیتی آمریکا نقش ایفا می‌کند، از اواخر قرن ۱۹ شکل گرفت و کم‌کم در ساختار سیاسی این کشور نقش ایفا کرد و عملا یک ترکیب کلیدی برای ایالات متحده شده.

صمدی گفت: اما در بعد دوم، جریان دیگری که در سمت دیگر این نزاع قرار دارد، از تغییرات نسلی‌ای ریشه می‌گیرد که در جامعه آمریکا به وجود آمده است و الان ما شاهد به وجود آمدن یک نسل جدید هستیم با تجربیات متفاوت که به نظر می‌آید در جامعه دانشگاهی آمریکا این تجربیات متفاوت اثرگذار بوده است. نسل بومرها که بعد از جنگ دوم جهانی متولد شدند و تجربیات بعد از جنگ را داشتند و همچنین نسل ایکس که خود را پیوند زدند، با به وجود آمدن اسرائیل، اینها به نسل زدی منتهی شدند که سبک زندگی‌اش، مصرفش، توجهاتش و... کاملا متفاوت با آن ساختارهایی است که در واقع از رژیم صهیونیستی حمایت می‌کرد و این نکته‌ای حائز اهمیت است. 

* هشدار جدی نسل زد

استاد دانشگاه در تشریح شرایط جامعه آمریکا گفت: بعد از ماجرای ۷ اکتبر یک نظرسنجی در جامعه آمریکا انجام شد. بویژه نظرسنجی‌هایی که موسسه‌های «هاروارد» و «هریس» انجام دادند. ۱۳ دسامبر این نظرسنجی انجام شد. خروجی‌اش یک تلنگر جدی در آمریکا به وجود آورد به این نحو که ۵۱ درصد نسل زد خواهان پایان حاکمیت اسرائیل و به وجود آمدن یک حکومت مستقل فلسطینی بودند. این یک اتفاق خیلی خاصی بود که از یک تغییر دیدگاه در جامعه آمریکا حکایت می‌کرد و برای جامعه آمریکا یک هشدار جدی بود. در آن نظرسنجی مشخص شد دوسوم نگاه‌شان نسبت به یهودیان اینطور است که آنها را یک طبقه کاملا ظالم و ستمگر می‌بینند که در دنیا فعالیت می‌کنند. این نظرسنجی نشان می‌دهد ما با یک تغییر نسل در دیدگاه و تفکر و عملکرد روبه‌رو هستیم.

وی ادامه داد: الان مقطع سنی ۱۸ تا ۲۴ ساله‌ها در دانشگاه‌ها هستند و از آن طرف هم آن نسل حاکمان و سردمداران ایالات متحده هستند که پیوند خورده‌اند با اندیشه صهیونیستی و نهایتا این تضاد یک تناقض شدید به وجود آورده است.

* آزادی بیان و مشت آهنین

صمدی در پاسخ به این سوال که چرا آمریکا که خود را سردمدار دموکراسی می‌داند و از آزادی بیان دم می‌زند، رفتاری وحشیانه و سرکوبگرانه با دانشجوها و حتی اساتید دانشگاه در پیش گرفته است، گفت: دهه ۱۹۷۰ هم ما با یک جنبش دانشجویی در ارتباط با قضیه ویتنام و طولانی شدن جنگ روبه‌رو بودیم که با آن هم برخورد شدیدی شد. در دهه ۷۰ فضای دانشگاه‌ها درگیر اعتراضات شد و کم‌کم افکار عمومی همراه این اعتراضات شد و وضعیت جنگ تعدیل شد.

وی افزود: اما به هر حال در قانون اساسی آمریکا روی آزادی عقاید، مذاهب، آزادی بیان و... تاکید زیادی شده است. دقیقا کسانی وارد آمریکا شدند که خودشان تحت ظلم و ستم دولت‌های دیگر مثل بریتانیا قرار داشتند یا پروتستان‌هایی که تحت فشار کاتولیک‌ها بودند به آمریکا می‌رفتند. به همین خاطر در قانون اساسی آمریکا آزادی بیان مساله مهمی است ولی اتفاقی که در عمل رخ می‌دهد، متفاوت است. مثلا در ماجرای مرکانتیلیسم، به بهانه ترس از جریان‌های کمونیستی، هنرمندان را به دادگاه کشیدند، چرا که ترس از دست رفتن حاکمیت باعث می‌شد خط قرمزهایی برای آزادی تعریف شود. در همین ماجرای اخیر هم حاکمیت و همین‌طور رسانه‌های جریان اصلی، از شگردهایی استفاده می‌کنند تا از آزادی بیان علیه همین اعتراضات استفاده کنند!

وی تصریح کرد: اولا که درباره اسرائیل عمده رسانه‌های آمریکایی حق ندارند آن را محکوم کنند. حتی اگر گزارش‌های میدانی نیز از اعتراض‌های دانشگاه‌ها تهیه می‌کنند، می‌گویند درست است که دانشجوها حق دارند آزادی بیان داشته باشند ولی این آزادی بیان با یهودستیزی تداخل پیدا کرده است! اینها دارند آزادی دیگران (یهودی‌ها) را تهدید می‌کنند، لذا باز از مقوله آزادی برای مقابله با آزادی بیان استفاده می‌کنند اما اکنون که ما با کشتار ۳۵ هزار انسان طرف هستیم، دیگر نمی‌شود این جنایت را پنهان کرد. دیگر آن اسطوره‌هایی که در روایت‌سازی اسرائیل به وجود آمده بود در حال فرو ریختن است و قابلیت توجیه ندارد. اکنون اگر ما از فضای درگیری دانشگاه‌ها و رسانه‌ها فاصله بگیریم، می‌بینیم آن اسطوره‌سازی از اسرائیل که شکست‌ناپذیر است، به دنبال صلح و آرامش است و... رو به اضمحلال است و قطعا دارد در جامعه آمریکا این تصورات تغییر می‌کند و این خیلی مهم است.

صمدی درباره سرنوشت دانشجوها یا اساتیدی که در اعتراضات دستگیر می‌شوند، می‌گوید: تصویب یکسری مجموعه لوایح در کنگره آمریکا برای محدودسازی و کنترل فعالیت و ورود این افراد به دانشگاه‌ها قابل پیش‌بینی است. نمونه چنین کارهایی از قبل هم وجود داشته است. پیش‌تر هم کسانی در جامعه نخبگان آمریکا و حتی یهودیانی که علیه اسرائیل موضع گرفتند، از فعالیت آکادمیک محروم شدند و همان‌طور که در شرکت گوگل هم یک تعداد نخبه از کار اخراج شدند، به نظر می‌رسد شاهد تصویب یکسری لوایح در کنگره باشیم که باعث طرد شدن این اساتید و دانشجوها از فعالیت‌های آکادمیک شود.  

کارشناس مسائل آمریکا تاکید کرد: یک نکته‌ای را اینجا عرض کنم که ۲۵ درصد بدنه دانشگاه‌های معتبر آمریکا را یهودی‌ها تشکیل می‌دهند. در این درصد، حتی اساتید یهودی نیز وجود دارند. یعنی آنها هم در میان نخبه‌ها و هم تربیت نخبگان جامعه آمریکا نقش داشته و دارند و اتفاق‌هایی که الان در دانشگاه‌های آمریکا رخ می‌دهد، با وجود این نخبگان یهودی است، لذا کسی تصور نمی‌کرد چنین اتفاقی بیفتد. در این درگیری‌ها می‌بینیم که همراه با پرچم حمایت از فلسطین، گروه‌های یهودی مخالف صهیونیسم هم هستند. 

وی در این باره که آینده تحولات رخ داده در جامعه آمریکا ویژه دانشگاه‌های این کشور را چطور می‌بیند، اظهار داشت: ممکن است با قوانین و ‌بگیر و ببند، فضا را کنترل کنند ولی شما با یک جامعه مواجه هستید که نسل زد آن تفکراتش فرق کرده است. همین الان در کنگره چندین نماینده با چفیه به مجلس نمایندگان می‌روند و در حمایت از فلسطین صحبت می‌کنند. ممکن است این نمایندگان یا حتی فرزندان‌شان تهدیدهایی شده باشند و حتی با خطر اخراج از مدرسه و دانشگاه روبه‌رو شده باشند ولی همه اینها نشان می‌دهد در آینده در سطح حاکمیتی آمریکا نیز شاهد تغییرات اساسی خواهیم بود.

صمدی در پایان گفت: البته یک نکته‌ای درباره تغییرات نسلی در آمریکا وجود دارد. از این لحاظ که ترکیب جمعیتی آمریکا دیگر آن اکثریت سفیدپوست با تفکرات عموما اوانجلیستی که صهیونیست‌گرا بودند، نیست. حجم و میزان و تعدادشان کمتر شده و در همین نسل زد که روی صحبت ما است، تقریبا ۵۰ درصدشان اقلیت‌های نژادی هستند. هیسپان‌ها، سیاهپوست‌ها، رنگین پوستان و... که خودشان طعم تبعیض نژادی را چشیده‌اند، اکنون در جامعه آمریکا به لحاظ جمعیتی به مرحله‌ای رسیده‌اند که رفته رفته اکثریت را از سفیدپوست‌ها می‌گیرند و ترکیب جمعیتی دیگری با تفکرات و رویکردهای جدیدی را رقم می‌زنند. این مساله‌ای است که آمریکا با آن روبه‌رو است و بدون شک برای کنترل و مدیریت آن در حال برنامه‌ریزی است.

انتهای پیام